“Anne Kien begint haar boek Zonder meer zonder maar, de lezer uit te leggen, dat het een boek is waaruit je telkens een stukje leest, het vervolgens even weg legt en waarin je later weer verder leest. Ik las het in één adem uit, doordat ze je aan de hand neemt (met haar uitermate goede woordkeus) door de harde werkelijkheid. Anne lijkt nergens doekjes om te winden, en gaat helder en open met haar zorgen om. Dit maakt dat problemen hanteerbaar blijken, een waardevolle les voor iedereen; zijzelf maar ook alle hulpverleners. En voor mij als lezer