Geen producten in de winkelwagen.
Leeg. Machteloos. Ik weet even niet wat ik moet denken. Zoonlief(10) heeft gistermiddag met geld uit zijn spaarpot geshopt bij de AH. Schietspeelgoed, chocolade, drinken, tijdschriften en nog wat flut. Hij was met een vriendje uit de straat (5) en een jongen die hij via via vaag kende. (ook 10)
Hij mag niet alleen naar de AH en hij mag zeker niet shoppen. Ook hebben we hem verboden zijn speelgoed zomaar weg te geven, zelfs niet als het vriendje zegt dan geen vrienden meer te zijn. Liegen mag ook niet, ook niet om eigen óf andermans bestwil. We moeten hem kunnen vertrouwen om hem los te durven laten. Juist hem. We hebben een horloge voor hem gekocht met gps, dan kunnen we via een app zien waar hij is. Helaas kunnen we niet zien met wie hij is …
Hij zegt dat hij alleen maar drinken en wat snoep wilde kopen (ook stout!) maar dat het vriendje (die van 5) zat te zeuren om speelgoed en dat hij dat toen gedaan had. Het onbekende jongetje van 10 liftte lekker mee. Die zal wel hebben gedacht ‘Hoe kom ik aan zo’n mazzel?!’
Ze hadden voor vierenzestig euro aan spullen op de band gelegd maar omdat Pepijn ‘maar’ €52 bij zich had, moesten ze dingen terugleggen. Ik probeer me niet druk te maken om het meisje bij de kassa, al vind ik daar natuurijk wel wat van. Ik merk dat ik ook niet eens echt boos ben om het feit dat hij tegen alle regels in zijn spaargeld er doorheen jast. Ik heb dat ook wel eens gedaan als kind, het hoort een beetje bij opgroeien en grenzen verkennen denk ik. Dat hij overduidelijk geen besef van geld heeft, is wel wat onhandig.
Waar ik sinds gistermiddag een steen van in mijn maag heb, is het feit dat hij geen weerstand kan bieden. De jongen die hij niet kende (die van 10) heeft zijn kleine broertje zonder te overleggen een tijdschrift gegeven uit de AH tas. Pepijn stond erbij en keek ernaar, niet in staat er iets aan te doen. We hebben al eerder een akkefietje gehad met een meisje uit de straat dat hem uit een blikje Red Bull heeft laten drinken dat ze had gevonden. Dat was vooral heel leuk voor haarzelf en de kinderen die erbij stonden te kijken…
De vraag die steeds door mijn hoofd raast is ‘Wat nou, als hij écht het besef niet heeft?’ Hij lijkt oorzaak en gevolg niet te kunnen inschatten. Iets wat overigens past bij hersenletsel (NAH) aan de linkerkant. Hij wordt (nu al) gebruikt (én misbruikt) door kinderen die dat feilloos in de gaten lijken te hebben. Hij wordt meegetrokken in leugentjes om bestwil en word afgewezen als hij zich verzet. Dat doet hij dus niet. Je kunt hem alles laten doen en alles afhandig maken… Nu gaat het om een relatief onschuldige actie maar what’s next…?
Het lastige is, dat hij op sommige vlakken niet onderdoet voor leeftijdsgenoten en dat je als ouder geneigd bent om dat als uitgangspunt te nemen. Maar in het verleden behaalde resultaten bieden geen enkele garantie voor de toekomst. Feit dat hij op slimme wijze zijn spaargeld in een potlooddoosje (!) stopt om het op die manier onopvallend het huis uit te loodsen, wil niet zeggen dat hij begrijpt dat hij hij voor zichzelf op kan komen of het verschil weet tussen goed en kwaad.
Ik weet dat ik gezegd heb dat ik na ‘Zonder meer zonder maar’ en ‘Verder met de helft’ geen boek meer zou schrijven over de escapades van en met zoonlief maar ik weet niet of ik me daar aan houd. Het uitzetten van een hersenhelft én de jarenlange druk op de hersenen door epilepsie heeft, vrees ik toch meer impact dan voorzien.
Wordt vervolgd…
